در حال حاضر روش هاي درماني جديد براي پيوند بافت هاي آسيب ديده انساني در حوزه مهندسي بافت در دست مطالعه است. لازم به ذكر است كه داربست ها نقش مهمي در استراتژي هاي مهندسي بافت ايفا مي كنند. داربست هاي بيولوژيك كه شامل ماتريكس خارج سلولي هستند وسيعا در ترميم و بازسازي بافت ها به كار مي روند. در اين مطالعه ساخت يك داربست از بافت چربي بيمار (جهت كشت بعدي سلول هاي بنيادي خود بيمار بر آن و تمايز سلول هاي مذكور به بافت صدمه ديده مورد نظر) بررسي شده است. چربي حاصل از ماموپلاستي به طريقه ليپوساكشن بعد از هموژناسيون و سانتريفيوژ به چهار منطقه تقسيم مي شود (تصوير 1) براي ساخت داربست چربي قبل از اين از ناحيه ي دو فالكون استفاده شده است در حالي كه در طرح مورد مطالعه ما از رسوبات ناحيه ي چهار استفاده كرده ايم و نتيجه كار موفقيت آميز بوده است (تصاوير 2 و 3) ضمنا براي فيكس نمودن ساختمان شيميايي داربست قبلا از «گلوتارالدهيد» استفاده شده (داربست وسط در تصوير 2 و 3) ولي به دليل سميت زياد اين ماده شيميايي در بافت هاي انساني ما از cross linker ديگري به نام EDC استفاده نموديم كه نسبت به گلوتارالدهيد از سميت بسيار كمتري برخوردار است. (داربست هاي كناري در تصوير 2 و 3).

در اكثر جراحات استخواني ناشي از تصادفات و ديگر حوادث امكان بازسازي خودبخودي بافت استخواني وجود ندارد. به همين منظور مهندسي بافت و ساخت استخوان هاي مصنوعي از اهميت بالايي برخوردار مي باشد. به همين منظور در اين اظهارنامه ساخت استخوان مصنوعي مناسب به منظور جايگزين بجاي بافت آسيب ديده مورد بررسي قرار گرفته است. جايگزين هاي استخواني بدين شكل بايد زيست سازگار نسبت به امواج راديويي شفاف و داراي قابليت ساخت و شكل دهي باشند تا به راحتي بتوان آنها را به شكل مورد نظر در آورد. از استحكام كافي برخوردار باشند. طي زمان پايدار بمانند اجازه ايجاد بافت استخواني را بدهند حساسيت زا نباشند و در آخر سرطان زا نباشند. در اين پروژه از اوره و پودرهاي هيدريد تيتانيم به عنوان عامل تخلخل زا استفاده شده است. هيدروژن توليدي در حين فرايند تف جوشي علاوه بر ايجاد تخلخل باعث ايجاد محيط احيايي شده و از اكسيد شدن تيتانيم جلوگيري مي كند علت انتخاب اوره به عنوان فضاساز قيمت بسيار مناسب و سهولت خارج سازي آن از درون ساختار بدون ايجاد تركيبات ناخواسته و آلودگي مي باشد. اندازه مناسب براي حفره ها به منظور رشد مجدد بافت استخواني بين 200 تا 600 ميكرومتر مي باشد كه در اين پروژه اين پارامتر به دقت رعايت شده است.